Zmiana zbiorowych przekonań i uwarunkowań pod wpływem najnowszych odkryć w świecie nauki.

Bardzo wartościowy fragment książki, do której często wracam – „Przeskok Ewolucyjny”. Książka ta kapitalnie wyjaśnia w jaki sposób stare, skostniałe i przede wszystkim błędne uwarunkowania i przekonania zrodzone z materializmu naukowego, czyli paradygmatu, w obrębie którego ciągle funkcjonujemy, doprowadziły do tego, że stworzyliśmy świat cierpienia i niedostatku, który właśnie na naszych oczach się rozpada. 

Autorzy książki jasno pokazują w jaki sposób najnowsze odkrycia w świecie nauki zmuszają do rewizji poglądów i teorii naukowych we wszystkich głównych dyscyplinach wiedzy tj: matematyka, fizyka, chemia, biologia i psychologia. Dla nas najważniejsze wydaje się być zrozumienie jak te wielkie zmiany i odkrycia w świecie nauki wpływają na transformację naszych przekonań na temat tego kim jesteśmy, czym jest rzeczywistość, oraz jak potężny wpływ mamy na świadome kreowanie życia zarówno na poziomie jednostkowym oraz globalnym.

————————————————————————————————————-

„Jak sama nazwa wskazuje, ludzkość to forma życia, dla której charakterystyczne jest bycie ludzkim. Na przestrzeni dziejów zdarzały się przykładne istoty ludzkie, które swoim życiem ucieleśniały ludzkie wartości: współczucie, altruizm, dobroć, tolerancję, życzliwość, miłość bliźniego i szczodrość. Jednak pod wpływem błędnego postrzegania jesteśmy w toku naszego rozwoju tak programowani, że życie nader wielu z nas jest pełne obojętności, nietolerancji, okrucieństwa, złośliwości czy wręcz barbarzyńskich, dalekich od człowieczeństwa zachowań. Dzisiejsza cywilizacja zasługuje, ściśle rzecz biorąc, raczej na miano nieludzkości niż ludzkości.

Patrząc na nasz gatunek z perspektywy ewolucyjnej, nie możemy dłużej oceniać naszego poziomu na podstawie dokonań najlepszych spośród nas. Teraz, gdy nasza cywilizacja znalazła się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem, imperatyw biologiczny każe nam rozwinąć w sobie cechy ludzkie, aby drogą ewolucji wykształcił się z ludzi przyjazny życiu organizm, który naprawdę będzie można nazwać ludzkością. Świetny pomysł, ale jak tego dokonać?

Wyraźnie widać, że wyzwaniom tym nie zdołają sprostać przekonania typowe dla obowiązującego paradygmatu materializmu naukowego, podważane zresztą przez nową naukę. Dlatego pierwszym naszym, jako zbiorowości, zadaniem, będzie rozstanie się z ograniczającymi przekonaniami, które nie pozwalają nam urzeczywistnić naszego prawdziwego ludzkiego potencjału.

Może więc powinniśmy zmienić nasze przekonania? Bądź co bądź, żyjemy w świecie wyobrażeń, to znaczy tworzymy to, co sobie wyobrażamy. Żeby coś zrobić inaczej, musimy najpierw wyobrazić to sobie inaczej. Jakże odmiennie mogłaby wyglądać nasza rzeczywistość, gdybyśmy tylko rozstali się ze zbiorowo uzgodnionymi przekonaniami o tym, że liczy się jedynie materia, że obowiązuje prawo dżungli, że jesteśmy wątłymi i bezsilnymi niewolnikami własnych genów czy że znaleźliśmy się tu przez zrządzenie losu w ewolucyjnej grze w kości.

Musimy nie tylko zdekonstruować przestarzałą opowieść i zamienić ją na inną, bardziej życiową, ale także uzdrowić rany, jakie w ciągu wieków zadała nam ta stara opowieść. Przeprogramowanie i uzdrowienie są potrzebne i na poziomie zbiorowym, i jednostkowym. We fraktalnej rzeczywistości, gdzie obowiązuje zasada „jak na górze, tak i na dole”, zaawansowany ewolucyjnie organizm nie może powstać, jeśli wcześniej nie pojawią się zaawansowane ewolucyjnie komórki. […]

Cywilizacja staje obecnie w obliczu wielkich przewrotów w nauce, które mogą gruntownie odmienić naszą opowieść i nasze życie. Nowe idee nie są jedynie przypuszczeniami – to są dowiedzione już fakty. Obraz świata, który podsuwa nam nowa nauka, nie tylko więc wskazuje, że moglibyśmy zmienić swoje zbiorowe postępowanie; on wręcz się tego domaga!

Zasady naukowe, z których wynika konieczność zmiany naszych zachować, wywodzą się z odkryć wielu dyscyplin wiedzy. Nowa, holistyczna nauka podkreśla, że aby wyjść poza części i dostrzec całość, musimy zrozumieć Naturę i istotę ludzkiego doświadczania rzeczywistości.

Konwencjonalny podział wiedzy o świecie na oddzielne dziedziny, takie jak biologia, fizyka czy matematyka, okazuje się błędem percepcji, ograniczającym nasze możliwości ewolucyjne. Wszystkie systematyczne badania nad konstrukcją i funkcjonowaniem świata przyrody ściśle się splatają i spotykają pod jednym dachem. Gromadzonej pod tym dachem wiedzy można by nadać kształt wielopiętrowego budynku, w którym każde piętro opiera się na fundamencie poziomu niższego.

Poszczególne piętra reprezentują, jak widać na poniższej ilustracji, podstawowe dyscypliny nauk przyrodniczych. Parter to matematyka, na której opiera się fizyka. Na bazie fizyki konstruowana jest chemia. Chemia tworzy platformę, na której opiera się biologia, będąca z kolei podstawą dla psychologii – piętra piątego i jak dotąd najważniejszego.

Każdy poziom nauki opiera się na poziomach wcześniej skonstruowanych.

Ta hierarchiczna struktura wskazuje, że wiedza naukowa z poziomów niższych ma charakter bardziej podstawowy niż nauka kolejnych pięter. Na przykład Newton stworzył fizykę dopiero wtedy, kiedy wypracował nową gałąź matematyki zwaną rachunkiem różniczkowym.

Z takiej struktury wiedzy naukowej wynika istotne spostrzeżenie: jeśli zmienia się system przekonań dotyczący któregoś niższego piętra, nieuchronnie muszą się też zmienić przekonania z wyższych pięter. Natomiast zmiana systemu przekonań wyższego poziomu nie musi pociągać za sobą zmian na poziomach niższych.

Obecny stan świadomości cywilizacji, a co za tym idzie, jej zachowanie ukształtowały się pod dachem materializmu naukowego. Niedoskonałości jego prawd są przyczyną – w wielu przypadkach wręcz jedyną przyczyną – wielorakich kryzysów, które doprowadziły ludzkość na skraj zagłady. W schyłkowej dobie naszej cywilizacji rewizja wiedzy naukowej prowadzi nas ku nauce bardziej zaawansowanej ewolucyjnie, holistycznej – do konstrukcji opartej na znacznie solidniejszych podstawach.

Małym dzieciom w szkole zadaje się pytanie: „Jak jest?” i każe się recytować zapamiętane fakty. Nabierając większej dojrzałości, uczniowie zaczynają jednak zadawać sobie bardziej wartościowe pytanie: „I co z tego?”. Zastanawiają się: „Jeśli jest tak i tak, to co z tego wynika? I jak można odnieść tę wiedzę do mojego życia?”.

Cywilizacja także staje dzisiaj wobec pytania: „Co owa rewizja wiedzy naukowej oznacza dla ludzkości?”. Poniżej przedstawiamy pewne fakty odpowiadające na pytanie: „Jak jest?”, a także wnioski, które odpowiadają na istotniejsze pytanie: „I co z tego?”.

 

Matematyka. Jak jest? Strukturę świata przyrody opisują zasady geometrii fraktalnej. I co z tego? Geometria fraktalna podkreśla, że na każdym poziomie struktury Wszechświata powtarzają te same, samopodobne wzorce: jak na górze, tak na dole. W świetle sukcesów, jakie odnosi Natura, można przyjąć, że byt i dobrobyt cywilizacji ludzkiej są gwarantowane, o ile świadomie weźmiemy przykład z natury.

Fizyka. Jak jest? Materia i energia, czyli duch, są nierozdzielne. I co z tego? Wszystko w tym kwantowym Wszechświecie – to, co materialne i niematerialne, na przykład fale energii czy myśli – jest ze sobą splątane i osadzone w niewidzialnej matrycy energetycznej zwanej polem. Siły pola wpływają na postać materialnego Wszechświata w podobny sposób, jak magnes wpływa na ułożenie opiłków żelaza. Żadna struktura, od kropli wody po człowieka, nie może być oddzielona od pola będącego Źródłem, Wszystkim, Co Istnieje, czy też, jak wolą niektórzy, Bogiem. Jak jest? Mechanika kwantowa dostrzega fakt, że obserwator tworzy rzeczywistość. I co z tego? Współtworzymy rzeczywistość przez to, w co wierzymy, oraz przez to, jak ją postrzegamy, przez nasze myśli i uczucia.

Biologia. Jak jest? Epigenetyka (przedrostek „epi” oznacza „ponad”) steruje genetyką. I co z tego? Za pośrednictwem molekularnych mechanizmów epigenetycznych świadomość czyni nas panami naszego zdrowia i samopoczucia. Pole naszych osobistych oraz zbiorowych przekonań i postrzeżeń wywiera decydujący wpływ na naszą biologię i rzeczywistość, w której żyjemy. Jak jest? Ewolucja odbywa się poprzez adaptacje, dzięki którym Ziemia tworzy zintegrowaną, zrównoważoną i harmonijną społeczność – ekosystem. I co z tego? Ludzka ewolucja nie toczy się przypadkowo. Jesteśmy tu po to, aby zaopiekować się Ogrodem, współdziałając ze sobą nawzajem i ze środowiskiem.

Psychologia. Jak jest? Umysł podświadomy kontroluje 95 procent naszych zachowań i aktów poznawczych, wpływając na geny, a odtwarzane przez niego programy wywodzą się głównie z pola naszych przekonań. I co z tego? Gdy indywidualnie i zbiorowo przejmujemy kontrolę nad własnymi podświadomymi przekonaniami i emocjami, odzyskujemy możliwość twórczego kierowania swym życiem.

 

Podsumowując naprawdę doniosłe pytanie: „I co z tego?”, widzimy, że to, jaką opowieść o rzeczywistości przekazujemy sobie i innym ludziom, ma wpływ na losy nie tylko ludzkiej cywilizacji, ale i całej planety. Nawet jeśli wydaje nam się, że jesteśmy mali i nic nie znaczymy, zbiorowe – świadome i nieświadome – przekonania w istocie decydują o sposobie organizowania się cząstek tworzących wszystko to, co nazywamy rzeczywistością. […]

Narodziny ludzkiej świadomości powodują jednak gruntowną zmianę biegu ewolucyjnej opowieści. Samoświadomość jest neurobiologicznym mechanizmem, który obdarza jednostki wolnością wyboru, czy i jak reagować na pola obecne w środowisku. Wolność wyboru stanowi o tym, co u człowieka nazywa się wolną wolą. O ile więc opiłki żelaza nie mają możliwości same zebrać się i zlepić w sztabkę żelazną, o tyle istoty ludzkie mogą świadomie dążyć do spójności i tworzyć całość zwaną ludzkością, która może oddziaływać na pole w istotny sposób.

Kolejna różnica jest taka, że oddziaływanie sztabki żelaza na pole magnetyczne ma charakter statyczny. Ludzie natomiast mają możliwość dynamicznego, twórczego zmieniania ziemskiego pola siłą świadomej intencji. Za sprawą świadomości zbiorowej, cywilizacja ma szansę przekształcić kryzysy w nową, względnie trwałą rzeczywistość. Możemy naprawdę ożywić Ogród i stworzyć niebo na ziemi.”

Bruce Lipton, Steve Bhaerman – „Przeskok Ewolucyjny”